Op naar Auckland.

Onze laatste dag in Bali. Het hotel verzorgde de trip naar het vliegveld. Aangekomen op het vliegveld, moesten we nog in alle hoeken en gaten zoeken naar geld voor de luchthavenbelasting. Deze zat helaas niet in de ticket inbegrepen. Digna (mijn moeder) probeerde nog perongeluk een schaar (=steekwapen) en vloeistof >100ml mee te nemen in het vliegtuig. Ze werd er bij de beveiliging dan ook meteen uitgepikt. Door de zenuwen en hectiek vergat ze haar paspoort en portemenee meet te nemen bij de beveiliging.

De vlucht naar Kuala Lumpur was niet de meest aangename. De plek waar wij zaten zat vol met ongeletterde Indiers die graag naast Kitty wilde zitten. De persoon die naast Kitty zat werd zelfs gefeliciteerd dat hij naast een blanke westerse zat. Ze probeerde ook zelfs foto's te maken. Zodra het kon had ze haar plaats gewisselt met Digna.

Een persoon deed een nogal wat vervelende beweging toen Kitty langs liep. Omdat ik toch niets te doen had, heb ik deze kerel met mijn armen over elkaar het een strak gezicht zo een anderhalf uur aangestaard. Toen we in KL aankwamen wist hij niet hoe snel hij het vliegtuig moest uitkomen. Aanstaren past niet helemaal hun cultuur :-)

De tweede vlucht van KL naar Auckland was een gemakkelijke vlucht. Voor het eerst viel ik eens een keer in slaap in een vliegtuig. Na een restantje van de film Batman gekeken te hebben, waren we er alweer bijna. We konden goed Ninetymilesbeach zien vanuit het vliegtuig. En het verdere uitzicht was adembenemend. Groene heuvels tot in het oneindige.

Eindelijk waren we er. Nu voor het echie. Quinn en Kevin rende het vliegtuig uit om het eerst Nieuw Zeeland aan te raken. Gewaarschuwd door alle publicaties over het meenemen van eten en ander organisch matriaal, hadden we het ergste verwacht bij aankomst. Het bleek wel mee te vallen. Souveniers uit Bali mochten zonder enige problemen naar binnen.

Bij de paspoort controle vroeg de douane nog waarom we voor Napier gekozen hadden. Bij ons antwoord dat het de meeste zonuren had, keek hij ons maar ongelooflijk aan.

Voor de rit naar Auckland hadden we een shutlle busje gevonden. Deze busjes met aanhangwagen rijden speciaal voor reizigers met veel bagage naar Auckland.

We werden na een uurtje rijden voor het hotel afgezet. Ons hotel "Arena hotel" lag dicht bij het stadscentrum. We hadden in oktober al de "Pentaroom" gereserveerd. Deze kamer heeft 5 bedden, en was voor ons de kamer met 5 bedden die we in Auckland konden krijgen.

De kamer lag aan de achterkant van het hotel, waardoor het straatgeluid bijna niet te horen was. Het personeel was er aardig, en beleefd. Beneden in de lobby stonden 4 pc voor gasten, alleen er was een inlog voor nodig. Bij de vraag of er wifi aanwezig was, werd er gezegt, haal maar een netwerkkabeltje uit een van de pc, dan werkt het wel....

De eerste dag hebben we een beetje gewandeld en zijn vanwege het tijdsverschil vroeg naar bed gegaan.