Het is alweer februari!

We hebben een heerlijk weekendje gehad in Wellington. Op vrijdagmorgen waren we vertrokken. Net buiten Hastings heeft papa het stuur overgenomen en heeft hij een flink eind in New Zealand gereden. Dat ging prima. De tocht duurde ongeveer 4,5 uur. We kwamen in de middag in het centrum van Wellington aan. We konden voor de deur van ons hotel parkeren. Na even gerust te hebben zijn we de stad ingelopen naar Cuba Street en terug via Victoria Street, daar vonden we een heerlijk Indiaas restaurant "Roti Chennai" genaamd. In dit restaurant had ik (Kitty) al gegeten met Esther, Theo en de kids (in juli 2010). Wederom lekker gegeten.

De volgende morgen na een overheerlijk ontbijt van gebakken spek, croissantjes, scrambled egg, beans en nog veel meer, zijn we gaan wandelen. We liepen over Willis Street richting "the house of Parliament". Daar hebben wij een rondleiding gehad door Beehive (een gebouw in de vorm van een bijenkorf), house of parliament en de bibliotheek. De gebouwen hebben alledrie een verschillende bouwstijl. En door alle informatie die je krijgt, krijg je een mooie indruk van de periode wanneer het gebouwd is, verwoest is (door brand) en hoe de oude gebouwen bestand zijn tegen een aardbeving.

Na de rondleiding hebben we geluncht in "Backbencher". Op door de weekse dagen gaan ook medewerkers van het parlement hier koffie drinken of lunchen. Het heeft tijdens de lunch nog even flink geregend. We zijn vervolgens langs de kathedraal "St. Paul" gelopen, de nieuwe en de oude. De oude is volledig van hout. We zijn door het oudste bankgebouw gelopen, die prachtig is verbouwd en nu allerlei winkeltjes heeft. Ook zagen we daar de orginele kluisdeur van de bank. We vervolgde onze weg via een plein en zouden via een brug over de weg naar het "Te Papa Museum" lopen. Maar die was wegens renovatie afgesloten. Uiteindelijk kwamen we via een omweg in het "Te Papa Museum" aan. We hebben hier en daar in het museum nog wat bekeken, maar merkten dat we na een dag wandelen toch wel moe waren geworden. In de avond hebben we heerlijk gegeten in ons hotel.

De volgende morgen hebben we nog een korte wandeling gemaakt richting de Botanische Tuinen. We zouden met een kabeltram omhoog gaan, maar er was een behoorlijke rij wachtende mensen. Toen zijn we teruggelopen naar de auto en aan onze terugreis naar Napier begonnen.

Dinsdagmorgen zijn voor Kevin en Quinn de scholen weer begonnen. Zowel Kevin als Quinn draagt nu een uniform. Het was even wennen voor ze, maar ze hebben allebei genoten van hun eerste schooldag.

Papa is ondertussen nog altijd flink bezig in mijn kleine schuurtje onder het huis. Gisteren (vrijdag) hebben we plaatmateriaal en planken bij een grote bouwmarkt gehaald. En ik hoor hem nu alweer timmeren. De werkbank zit er inmiddels al in. Het ziet er al erg mooi uit.

Peter is afgelopen maandag begonnen met zijn nieuwe baan bij Panpac. Halverwege december heeft hij gesolliciteerd. En daaruit volgde twee gesprekken met het bedrijf en medische onderzoeken (inclusief drugstest). Hij heeft het erg naar zijn zin. Het is natuurlijk wel erg wennen. Het is een groot japans bedrijf wat van ruwe boomstammen houten planken maakt. En vanaf mei gaat het bedrijf ook in de nacht werken. Peter gaat vanaf mei dus in de ploegendienst. 4 dagen in de avond/nacht werken. Dan 4 dagen vrij en weer 4 dagen werken. Dit 7 weken lang. Dan heeft hij 4 weken de dagdienst. Eind februari gaat hij nog voor een cursus van een week met nog twee nieuwe collega's naar Auckland.

Afgelopen donderdag zijn papa, mama en ik nog naar de stad gewandeld. En hebben wij een herdenkingsdienst bijgewoond. Het was 80 jaar geleden dat de aardbeving hier in Napier heeft plaatsgevonden. Best indrukwekkend om het bij te wonen. De kerk luidde 80 keer de klokken en er vloog een vliegtuigje over de stad. Daarna hebben we door de stad gewandeld en zijn we weer teruggelopen naar huis.