1 december, de grote vertrekdag!

1 december, de grote vertrekdag staat in het kopje. Dat is ook zo. Maar het voelt zo raar onwerkelijk. Net alsof een ander het beleeft. Maar wij doen het echt, we gaan vandaag Nederland verlaten. De laatste week hebben we het nog erg druk gehad met de noodzakelijke voorbereidingen. Tot op de laatste dag zijn we met de bagage bezig geweest om niet boven de 20kg uit te komen.

We zijn om 6 uur opgestaan, en Kitty's vader heeft ons weggebracht naar Station Kersenboogerd. We gingen met de trein, omdat het Nederlandse wegennet vaak vast staat. Om 9 uur kwamen wij aan op Schiphol waar al diverse familie op ons te wachten stond. Na het afscheid van iedereen (behalve mijn moeder, want die gaat voor 6 weken mee) konden we echt op pad. Hieronder het verslag wat Kitty heeft geschreven: (foto's is voorlopig lastig, ik zit in een restaurant met een zeer trage verbinding)

Onze lange reis is prima verlopen, zo’n 12,5 uur de eerste vlucht. Dat was een lange zit. Die vlucht hebben we ook niet geslapen, het lukte gewoon niet.
We hadden allemaal in de hoofdsteun van de stoel voor ons een schermpje zodat je de hele vliegreis kon volgen waar je zat. Maar je kon er ook films mee kijken (met
Je koptelefoon) en spelletjes doen. Kevin zat naast mij (Kitty) en we hebben tegen elkaar schaak gespeeld. Je kan nl “online”met iemand in het vliegtuig spelen.
Ook samen tetris gespeeld. Mij lukte het niet goed een film te kijken. Maar voor mij zaten Quinn (bij het raam) peter en Digna. En Peter en Quinn hebben wel
Allebei (tegelijk) een film gekeken. De hulk en bathmen en Hancock hebben ze gekeken.

Verder zaten de tassen in de bagageruim boven ons hoofd en ik zat naast een man uit Noorwegen. Het was zeer onhandig iets te pakken uit de tas dus dat hebben
We niet gedaan. Daar zat mijn leesboek in. Uiteindelijk heeft Kevin nog wel een spelletjesboek met pen eruit gehaald.

Toen kwamen we aan in Kuala Lumpur. Het was Nederlandse tijd midden in de nacht (tussen 1 en 2 uur s’nachts) en we gingen van de ene terminal naar de andere.
Eerst hebben wij nog ergens een flinke bak koffie gedronken, het was immers lokale tijd half 7 ’s ochtends. Daarna met een monorail trein van de ene terminal
Naar de andere. Vervolgens is het weer wachten tot je het vliegtuig in mag. Alles staat zeer goed beschreven dus alles spreekt voor zich. Dit keer mochten oudere
Mensen en kinderen eerst. Dus wij als gezin met Digna liepen als eerste de slurf door. Trouwens in het vliegtuig vanuit Amsterdam kregen Kevin en Quinn ook altijd
Als eerste het menu, standaard regel dus, kinderen eerst, wij kregen later pas..

Deze vlucht was veel korter, 2,5 uur vliegen. Kevin, Quinn en ik hebben geslapen, eindelijk. De vlucht was dus zo voorbij. Weer kregen de jongens van alles, ze kregen
Dekens en kussentjes uitgereikt. Die ze ook gebruikten tijdens het slapen. Tot slot nog extra snoepgoed mee… Goed geregeld hoor.

En toen stonden wij op het vliegveld in Indonesie, Den Pasar. Voordat we de douane doorgingen nog even een visum regelen. Die kostte voor ons tesamen
Euro 125. Wij kunnen ons niet herinneren ooit eerder voor een visum betaald te hebben, het was ook heel vreemd, ging heel snel langs een bali. Volgens mij
Ging het met omrekenen ook niet goed, maar je hebt gewoon geen tijd, en was er ook niet op bedacht.

Verder kwamen alle koffers aan, alleen verloor Digna ergens haar mobieltje bij het oppakken van haar koffer. Buiten stonden genoeg taxi chauffeurs om ons op
Te halen, met allerlei bordjes met namen erop. Onze namen stonden er niet tussen. Ons hotel was het helaas vergeten. Toen heeft peter even gebeld naar het
Hotel, die boden hun excuses aan en op hun kosten mochten wij met de taxi komen. De taxi was zo geregeld en de reis naar Ubud verliep goed, zo’n 50
Minuten reizen.

Toen kwamen we bij www.agung-raka.com of www.agungraka.com aan. Een oase van rust als je net op de drukke bali weggetjes hebt gereden. Je gaat eerst
Een deur door (het terrein is met stenen ommuurd) en dan zie je het beeld Ghanesh staan in een soort vijvertje. Mooi hoor. Er waren wel 5 tillers die onze koffers
Naar onze twee bungalows hebben gebracht. Twee prachtige bungalows, met beneden een zit gedeelte (op een verhoging) dit is onder de bovenverdieping,
Maar het is een soort veranda, dus geen dichte muren.

Verder als je de bungalow binnengaat (beneden), zeg maar ¼ van de onderverdieping, die is dan wel dicht, daar zit een soort badkamer, met wastafel, en er staat
Een koelkast met drinken. Dan loop je door de deur weer naar buiten (aan de achterkant) en daar is de echte badkamer, links een ligbad en rechts om de hoek
Een wc, dus allemaal buiten met een kleine overkapping zodat je ook bij regen nog droog naar de wc kan. Tegen de achterwant staat nog een losse douche met
Koud water. Er is in het eerste gedeelte ook een trap naar de bovenverdieping. En daar staat een groot bed en een kleinere, allebei met een klamboe. De bedden
Zijn van bamboe gemaakt.

Verder nog een kast (hang en leg gedeelte) en een kaptafel. Als je boven door een deur gaat kom je op een balkon waar weer twee ligbedden liggen met
Zachte kussens. Een mooie plek om te liggen en een boek te lezen.

Het lukte ons na de lange vlucht (nadat de jongens hadden gezwommen) ons even op te knappen en ergens te gaan eten. We aten bij Bebek Bengil wat betekent, vieze eend. Een prachtig restaurant met allemaal
Veranda’s (overkappingen) en een zeer mooie aangelegde tuin. Overal dus losse verandas zodat iedereen apart zat. Daarna gingen we slapen en hadden een
Onrustige nacht.

Inmiddels is het alweer een paar dagen verder:

01-12 Maandag vliegen
02-12 Dinsdag aankomst (lokale tijd 4 uur), zwemmen en eten
03-12 Woensdag, rustdag
04-12 Donderdag, de jongens en peter naar Monkey Forest (een apen park), Digna en ik hebben Ubud verkend, allemaal winkeltjes
05-12 Vrijdag, Peter en Kitty hebben een auto gehuurd en rijden naar een vulkanisch gebied, Digna en de jongens hebben een rustdag inclusief zwemmen en spelletjes doen
06-12 Zaterdag (vandaag) weer een rustdag, de jongens zijn nog erg vermoeid en moeten erg wennen aan het warme weer, Quinn heeft een beetje uitslag en jeuk overal op zijn lichaam door de warmte.

Peter gaat straks even ergens koffie drinken waar ook een internet verbinding is zodat hij de mailtjes die ik schrijf kan versturen.
Helaas heeft onze bungalow geen internet.

We willen nog een aantal dingen gaan doen, een tocht op een olifant, rafting nogmaals een auto huren en met de jongens en Digna op pad. Nog naar dorpjes waar stenen
Beelden worden gemaakt, zoals wij de beelden voor de voordeur bij ons huis hadden. Maar we genieten ook van de heerlijke juices (sapjes) die ze maken van allerlei
Vruchten.

Tot zover een bericht van ons.